Rozdział 4

A więc to już dziś. Przesłuchanie. Siedzę i czekam. Czekam...czekam. i jeszcze raz czekam... Tkwię na tym szarym krzesełku już od jakichś dwóch godzin, a kolejka praktycznie nie drgnęła, jednak im dłużej to trwa, tym bardziej trzęsą mi się ręce. Denerwuje się, ale moje zachowanie jest przecież usprawiedliwione. W końcu przesłuchanie u One Direction nie zdarza się codziennie...  Nagle słyszę swoje imię.      -Łucja proszona na salę.      Z nerwów pogniotłam całą kartkę z tekstem i nutami ( nie wiem jak to w perkusji jest).Wiedziałam, że mi się NIE uda. Po co ja tu w ogóle przyszłam? Tylko robię z siebie idiotkę. Zdenerwowana rzuciłam kłębkiem zgniecionej kartki prosto przed siebie.

     -Auuuuuuuu! Może być tak trochę uważała? 

OMG, czy to Harry Styles. Nie, spokojnie. Wdech, wydech. A teraz czas na najpiękniejszy uśmiech świata.      -Przepraszam, naprawdę nie chciałam-na mojej twarzy pojawił się banan na 0,5 metra. -Tak, tak. -Wiem, że jestem rozrywany przez miliony nastolatek, ale żebym do ciebie zagadał nie musisz rzucać we mnie swoimi rzeczami.

-Przypominam ci, że to przesłuchanie do zespołu, a nie klub nocny.

Przez chwile siedział gapiąc się na mnie i wydając z siebie tylko:

- Yyyyyyyyyyyy? - jednak po chwili załapał. Co jak co, ale zbyt błyskotliwy to on raczej nie jest... Dobra mniejsza z tym. Przyszłam tu po to, żeby zagrać i zrobię to. Spojrzałam na ludzi zajmujących miejsca po drugiej stronie białego stołu. Obok całego składu 1D siedziały jeszcze dwie zupełnie obce mi osoby. Tęgi brunet, który nawet nie raczył spojrzeć na mnie od kiedy weszłam do pomieszczenia i stosunkowo młoda kobieta, ta która mnie wezwała.

Zadali mi kilka rutynowych pytań. Potem kazali zagrać. Usiadłam. Zamknęłam oczy, żeby choć odrobinę zminimalizować stres związany z siódemką obserwujących mnie osób  i zaczęłam.

-1,2,3,4 zaczęłam wystukiwać nogą rytm piosenki. Dołączyłam moje ręce, które mimo stresu nie odmawiały mi posłuszeństwa. Podniosłam powieki i zobaczyłam dziwne spojrzenie Styles’a. O co mu chodziło?

 Na słowa: My universe will never be the same I'm glad you came, Harry się uśmiechnął. Co do jasnej cholery jest zgrane? Nie ukrywam, że cała piąta miło mnie zakoczyła , gdy po chwili zaczęli nucić pod nosami tekst piosenki ( nawet Styles nie był w stanie się oprzeć?). Mój stres znikał z każdą kolejną sekundą piosenki. Niestety wrócił do mnie ze zdwojoną siłą, gdy po raz ostatni uderzyłam pałeczką o bęben. Sojrzałam na uśmiechnięte twarze 'jury'. dodało mi to sporo odwagi. Uznałam, że zakończę występ jak na wytrwałego perkusistę przystało. Chciałam podrzucić pałeczki tak, aby obróciły się w powietrzu po czym je złapać. Niestety tylko się zbłaźniłam.  Trafiłam w oko Harry’ego.

-Znowu mnie podrywasz słońce- powiedział dość żałosnym głosem.

-Przypominam ci, że jestem na przesłuchaniu, słońce- dodałam z ironią w głosie.

Reszta chłopców tylko dziwnie się na nas popatrzyła. Westchnęłam głęboko i spuściłam głowę.

-Oddzwonimy do ciebie-rzekł Niall.

Taaa, jasne. Zawsze tak mówią, kiedy grzecznie chcą się kogoś pozbyć. No to spieprzyłam swoją szansę.  

                                                            ***

Każdy kolejny dzień dłużył mi się coraz bardziej. Miałam dość wysłuchiwania siostruni, która za wszelką cenę mnie 'pocieszała'.”Zadzwonią, na pewno, wezmą cie" itp ,itd.. Już rzygam tymi jej tekstami. Niestety nie żyję w bajeczce, w której królewiczem będzie Harry czy Niall. Tu gdzie jestem można zauważyć tylko szarą rzeczywistość, którą ludzie zwykli zwać życiem. Moje  ‘ malikowo-wieczorne refleksje’ przerwał  mi dzwonek telefonu. Kto może do mnie zdzwonić? Chyba nie Zuza, skoro jest piętro niżej. Zaraz, zaraz. Nie, to niemożliwe. Nacisnęłam przycisk ‘odbierz’, a po chwili usłyszałam głos... Ciąg dalszy nastąpi.

***********************************************************************************************************

Rozdział  dedykowany mojej kochanej Kai( sorki Maja),która pomogła mi go napisać. Łapcie link do jej wspaniałego opowiadania : KLIK. Następny również w tym tygodniu jak będzie ponad 10 komentarzy( nie wliczając moich). Przecież to tak niedużo. NIE TO WCALE NIE JEST SZANTAŻ hahaahha