Rozdział 2 + aktualizacja

Właśnie dojechałyśmy na miejsce. Wysiadłam z auta. Zupełnie inaczej wyobrażałam sobie Londyn. Jestem pewna, że w innych okolicznościach cieszyłabym się że tu jestem. Ale teraz? Nawet przeprowadzka do wymarzonego miasta nie mogła mnie uszczęśliwić.

-To, co wysiadasz? –zapytała przyjaźnie Zuza. –Weź walizkę z bagażnika i chodź za mną.

Pociągnęłam torbę, która teraz była niezmiernie ciężka. Wydawało mi się, jakbym nie spakowała tam tylko ubrań, ale też wszystkie problemy , które prześladują mnie na każdym kroku.

Moim oczom ukazał się skromny dom na obrzeżach Londynu. Weszłam do środka. Oglądałam meble ,obrazy, których nigdy nie widziałam. Pobiegłam do góry szukając swojego  pokoju. Weszłam do obcego pomieszczenia i zdumiona cofam się – zaskoczona, zauważam piękno tego miejsca. Ciekawa nowych wrażeń, ciągle rozglądam się po pomieszczeniu. Wyglądam przez okno i obserwuję panoramę miasta. A może nie jest tutaj tak źle?

I właśnie przypominam sobie o perkusji, którą kupiła dla mnie siostra. Nie chcę żeby domyśliła się jak bardzo podtrzymuj mnie na duchu to, że mogę tutaj grać.

- Zuza! Gdzie jest ta perkusja o której mówiłaś? - staram się opanować entuzjazm w swoim głosie. Nie słyszę odpowiedzi, więc schodzę na dół.

W salonie zastaję Zuzę leżącą na kolanach jakiegoś faceta. W mojej głowie pojawia się tylko jedna myśl: WTF?!

-Łucjo, poznaj mojego męża.

-Męża?! Może jeszcze swoje dziecko mi przedstawisz- nagle zauważam bachora latającego wokół sofy. No nie, co jeszcze mnie czeka?! Dobra..wdech ,wydech, wdech, wydech.

- A zamierzałaś mi kiedykolwiek powiedzieć, że masz rodzinę?! - Zuza wyraźnie zmieszała się, gdy usłyszała te słowa. - A może wogóle nie miałaś zamiaru się do mnie odzywać?

- Wiesz jaka była sytuacja... Przepraszam. Po prostu nie sądziłam, że może ci zależeć... Mogłam coś powiedzieć, masz rację.

Zatkało mnie. Moja siostra przyznaje się do błędu? Rany, faktycznie wiele czasu minęło odkąd ostatni raz się widziałyśmy. No super, teraz mi głupio, że tak na nią nawrzeszczałam.

- Sory, miałam dzisiaj ciężki dzień, może po prostu pójdę na górę i się rozpakuję.

*********************************************************************************

Przepraszam wszystkich za moje lenistwo.Tak wyszło...Jutro prawdopodobnie pojawi się kolejny rozdziałI jak,może być?

"Tak wyszło...Jutro prawdopodobnie pojawi się kolejny rozdział" - edit. Wszystko przez to,że zepsuła mi się klawiatura w komputerze.Dacie wiarę? Piszę sobie rozdział i tu nagle mi przestaje pisać. Byłam wkurzona! A tata był utwierdzony w przekonaniu,że nowej nie trzeba,że sama się naprawi. Mam już połowę NN,dodam jutro albo w sobotę(obiecuję!),a jak znowu dziwnym trafem przestanie mi pisać klawiatura to idę do kuzynki publikować.Jeszcze raz przepraszam!